Bogdan Rydzewski


Bogdan Rydzewski, który przyszedł na świat 8 listopada 1942 roku w Kole, był wybitnym polskim otorynolaryngologiem, a także nauczycielem akademickim. Jego wkład w dziedzinę medycyny był nieoceniony, co potwierdza tytuł profesora oraz habilitacja, które zdobył w dziedzinie nauk medycznych.

Rydzewski żył pełnią życia aż do 25 maja 2022 roku, kiedy to zmarł, pozostawiając po sobie trwałe ślady w zawodzie lekarza i edukacji.

Życiorys

Urodził się w mieście, w którym zdobył podstawowe wykształcenie, kończąc zarówno szkołę podstawową, jak i Liceum Ogólnokształcące im. Kazimierza Wielkiego. Już w tych instytucjach wykazywał swoje talenty przywódcze, pełniąc funkcję przewodniczącego samorządu uczniowskiego, a także będąc drużynowym w harcerstwie. Po ukończeniu liceum, w 1960 roku, zdał maturę i zapisał się na studia na Akademii Medycznej w Poznaniu.

W 1964 roku zrealizował dwumiesięczną praktykę w Klinice Położniczo-Ginekologicznej Uniwersytetu w Bazylei, co stanowiło istotny krok w jego edukacji. Ukończył studia w 1966 roku i rozpoczął karierę zawodową jako asystent w Katedrze i Klinice Otolaryngologii Akademii Medycznej w Poznaniu, gdzie pracował pod kierownictwem Aleksandra Zakrzewskiego. Jednocześnie rozpoczął staż podyplomowy, który z powodów administracyjnych został ograniczony do szkoleń z pediatrii i chorób wewnętrznych.

W 1969 roku zdał egzamin specjalizacyjny I stopnia z wysokim wynikiem, a dwa lata później uzyskał specjalizację II stopnia. W 1972 roku ukończył kurs „Audiologia i rehabilitacja słuchu u małych dzieci” w Centrum Medycznym Kształcenia Podyplomowego, a w 1974 roku obronił pracę doktorską, zdobywając stopień doktora nauk medycznych.

Był aktywnym uczestnikiem licznych krajowych oraz międzynarodowych kongresów naukowych poświęconych laryngologii. W międzyczasie odbył także staże naukowe w renomowanych klinikach otolaryngologicznych w Halle, Rostocku, Jenie i Magdeburgu. W 1978 roku uzyskał stypendium Fundacji Alexandra von Humboldta, co zaowocowało pracą w Klinice Otolaryngologii Uniwersytetu w Würzburgu pod okiem profesora Waltera Kleya, gdzie rozwijał swoje umiejętności w zakresie chirurgii poprawiającej słuch oraz audiologii.

Po powrocie do Polski, zainicjował w swojej klinice Poradnię Otochirurgiczną i Pracownię Kości Skroniowej. W 1987 roku zdobył stopień doktora habilitowanego nauk medycznych, a dwa lata później uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego Akademii Medycznej w Poznaniu. Dodatkowo, prowadził zajęcia w Centrum Medycznym Kształcenia Podyplomowego, dzieląc się swoją wiedzą z przyszłymi lekarzami.

W 1992 roku ukończył w Niemczech kurs implantacji aparatów słuchowych, co pozwoliło mu na wprowadzenie tej metody protezowania słuchu do Polski. Już w tym samym roku wszczepił pierwszy w kraju aparat BAHA. Dalsze kształcenie odbył w 1997 roku, kiedy to wziął udział w stażu związanym z implantami ślimakowymi w Klinice Otolaryngologicznej Washington University w St. Louis.

W latach 1991-1993 pełnił funkcję prodziekana ds. kształcenia podyplomowego Wydziału Lekarskiego II, a także był mentorem grup laryngologicznych. W 1992 roku wygrał konkurs na stanowisko ordynatora Oddziału Otolaryngologicznego w Szpitalu im. Franciszka Raszei w Poznaniu, obejmując tę posadę 1 marca 1993 roku. Kierował oddziałem aż do 31 grudnia 2012 roku, równocześnie aktywnie uczestnicząc w pracach naukowo-dydaktycznych w Katedrze Chirurgii Stomatologicznej.

W 2001 roku tytuł profesora nauk medycznych nadany mu przez prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego potwierdził jego wybitne osiągnięcia akademickie. W 2009 roku został profesorem zwyczajnym w Katedrze Chirurgii Stomatologicznej Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu.

Przez 17 lat sprawował funkcję specjalisty ds. otolaryngologii w województwie kaliskim. Zasiadał w Polskim Towarzystwie Otolaryngologicznym oraz w Towarzystwie Naukowym Organizacji i Kierownictwa, a od 1995 roku był członkiem zespołu doradców Wielkopolskiej Izby Lekarskiej. Zmarł 25 maja 2022 roku, a jego ostatnie miejsce spoczynku to cmentarz parafialny św. Jana Vianneya w Poznaniu.

Odznaczenia i nagrody

Bogdan Rydzewski zdobył liczne nagrody rektorskie w uznaniu za swoje wyjątkowe osiągnięcia w dziedzinie nauki, edukacji oraz działalności społecznej.

Wśród jego wyróżnień znajdują się również: Brązowy i Złoty Krzyż Zasługi, odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego, a także wiele odznaczeń regionalnych, takich jak:

  • „Zasłużony dla województwa poznańskiego”,
  • „Zasłużony dla miasta Poznania”,
  • „Zasłużony dla województwa koszalińskiego”,
  • złota odznaka Zrzeszenia Studentów Polskich,
  • złota odznaka Związku Młodzieży Wiejskiej.

Życie prywatne

Osobiste życie Bogdana Rydzewskiego jest głębokim świadectwem wartości rodzinnych, które odgrywały kluczową rolę w jego egzystencji.

W 1965 roku połączył swój los z Anną Witulską, osobą posiadającą tytuł doktora nauk medycznych. Ich związek zaowocował wychowaniem dwójki dzieci.

Ich syn, Bartosz, wybrał karierę w medycynie jako radiolog, z szczególnym skupieniem na dziedzinie medycyny nuklearnej. Pracuje nad nowatorskimi metodami diagnozowania choroby Alzheimera, co świadczy o jego zaangażowaniu w rozwój nowoczesnych technik medycznych.

Natomiast córka, Małgorzata, także związała swoje życie z nauką, uzyskując tytuł doktora nauk medycznych. Specjalizuje się w chirurgii stomatologicznej, co podkreśla ich rodzinną tradycję związania się z medycyną i naukami przyrodniczymi.

Przypisy

  1. a b Bogdan Rydzewski: Nekrologi. [w:] Głos Wielkopolski [on-line]. 31.05.2022 r. [dostęp 18.07.2022 r.]
  2. DarlaD. Carter: New test helping doctors diagnose Alzheimer's disease [online], 05.06.2014 r.
  3. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z EwarystE. Jaśkowski EwarystE. i inni red., Kolski Słownik Biograficzny, Koło: Muzeum Technik Ceramicznych w Kole, 2014 r.

Oceń: Bogdan Rydzewski

Średnia ocena:4.51 Liczba ocen:20