Jan Baryła, urodzony 11 września 1881 roku w Kole, był znaczącą postacią w polskim ruchu pracy oraz polityce. Jego życie zakończyło się tragicznie, gdy został rozstrzelany 28 maja 1942 roku w lasach w okolicach Magdalenki.
Baryła był aktywnym działaczem różnych organizacji politycznych i społecznych, w tym SDKPiL (Socjalistyczna Demokracja Robotnicza), KPP (Komunistyczna Partia Polski) oraz PPR (Polska Partia Robotnicza). Dodatkowo, angażował się w działalność związków zawodowych, co potwierdza jego zaangażowanie w walkę o prawa pracownicze i sprawiedliwość społeczną.
Życiorys
Jan Baryła, szewc z zawodu, rozpoczął swoją działalność polityczną w 1902 roku, kiedy to wstąpił do Socjaldemokratycznej Partii Królestwa Polskiego i Litwy (SDKPiL). W Łodzi był organizatorem wielu strajków robotniczych, a także czynnie uczestniczył w rewolucji 1905 roku. Jego zaangażowanie w ruch robotniczy przejawiało się również w organizowaniu komórek związkowych oraz Kasy Chorych.
W latach 1911-1912 był członkiem Zarządu SDKPiL w dzielnicy Powązki, a później dołączył do Komitetu Warszawskiego SDKPiL. W okresie 1915-1917 przebywał na zesłaniu w guberni jenisejskiej. Po rewolucji lutowej powrócił do aktywności publicznej, działając w Mohylewie i Mińsku, gdzie współtworzył Zjednoczenie Socjalistyczne Polskie (ZSP). W ZSP pełnił funkcję członka Zarządu i był współpracownikiem pisma „Prawda”.
Baryła ściśle współpracował z Socjaldemokratyczną Partią Robotniczą Rosji (SDPRR) i zajmował stanowisko referenta Wydziału Wygnańczego w Komisariacie do Spraw Polskich oraz Komisariacie do Spraw Narodowościowych Okręgu i Frontu Zachodniego w Mińsku. Od końca 1918 roku, jako delegat Związku Zawodowego Robotników Przemysłu Skórzanego, był aktywnym działaczem Warszawskiej Rady Delegatów Robotniczych (WRDR).
Wkrótce po tym wstąpił do KPRP/KPP (Komunistycznej Partii Robotniczej Polski/Komunistycznej Partii Polski), a po roku został uwięziony z powodu swojej działalności komunistycznej. Po odbyciu kary, od 1921 roku był członkiem Zarządu Głównego Związku Zawodowego Robotników Przemysłu Skórzanego w Polsce. W wrześniu 1921 roku kandydował w wyborach z listy komunistycznej do Rady Kasy Chorych miasta stołecznego Warszawy.
Po 1923 roku oddalił się od czynnej działalności w partii komunistycznej i skupił się na pracy w związkach zawodowych. W 1938 roku, za swoje zasługi, został odznaczony Krzyżem Niepodległości.
W czasie II wojny światowej Baryła był aktywnym uczestnikiem organizacji Polskiej Partii Robotniczej (PPR) w Warszawie w pierwszych miesiącach 1942 roku. W kwietniu 1942 roku został aresztowany przez gestapo razem z synem, a następnie osadzony na Pawiaku, gdzie po brutalnych przesłuchaniach, został zamordowany wraz z ponad dwustu innymi więźniami w Lesie Sękocińskim pod Warszawą.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Leonard Jaroszewski | Roman Kotliński | Anna Bryłka (polityk) | Jerzy Przybylski (burmistrz) | Kazimierz Janicki (polityk) | Przemysław Czarnek | Aneta Niestrawska | Maria Podolec | Czesław Freudenreich | Wiktor Graczyk | Leszek Galemba | Ryszard Smolarek | Lech Ciupa | Stanisław Wilk (komunista)Oceń: Jan Baryła