Seweryn Koralewski

---

Życiorys

Urodził się w rodzinie Antoniego oraz Rozalii z Nurkiewiczów. Po ukończeniu szkoły elementarnej oraz szkoły realnej, w 1918 roku rozpoczął kursy techniczne w Warszawie. W listopadzie tego samego roku z entuzjazmem wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego, gdzie przydzielono go do 1 pułku piechoty Legionów. W jego szeregach uczestniczył w rozbrajaniu Niemców w stolicy.

W styczniu 1919 roku został skierowany do Kowieńskiego Pułku Strzelców w obrębie 2 Dywizji Litewsko-Białoruskiej, gdzie spędził czas na froncie do stycznia 1920 roku. Następnie, po ukończeniu szkoły podoficerskiej, w stopniu kaprala przeniesiono go do 101 rezerwowego pułku piechoty. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, biorąc m.in. udział w ofensywie kijowskiej.

Na własną prośbę wrócił do Kowieńskiego Pułku Strzelców, gdzie wyróżnił się podczas walk pod Łomżą w dniach 20-22 sierpnia 1920 roku. Za swoją wyjątkową odwagę oraz aktywność w trakcie bitew otrzymał Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari. Nadanie to zostało potwierdzone dekretem Wodza Naczelnego, marszałka Józefa Piłsudskiego, z dnia 3 lutego 1922 roku, opublikowanym w Dzienniku Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych.

Walcząc w Grupie generała Lucjana Żeligowskiego pod Surwintami, został ranny i wzięty do niewoli przez Litwinów. Po uwolnieniu odbył szkolenie w szkole podoficerskiej w Wilnie. Ukończywszy je, w dniu 1 sierpnia 1921 roku zdemobilizowano go i przeniesiono do rezerwy.

W swoim życiu zawodowym zajmował się rolnictwem oraz pracował w Związku Inwalidów Wojennych na stanowisku sekretarza, a także w Urzędzie Pocztowym w Kutnie jako starszy pocztylion. Angażował się również w działalność środowiska weteranów. Jako podoficer rezerwy odbył dwumiesięczne ćwiczenia w 68 pułku piechoty, a w roku 1930 awansował do rangi sierżanta rezerwy, z przydziałem mobilizacyjnym do 69 pułku piechoty.

Przed wybuchem II wojny światowej pracował w Urzędzie Pocztowo-Telekomunikacyjnym w Kole. W wrześniu 1939 roku został ewakuowany do Warszawy. W czasie okupacji niemieckiej kontynuował pracę jako ślusarz. Po zakończeniu wojny osiedlił się w Kutnie i podjął pracę w Poczcie Polskiej, gdzie przeszedł na emeryturę w 1967 roku. Zmarł w Kutnie i został pochowany na cmentarzu parafii św. Wawrzyńca (sektor: 18, rząd: 1, grób: 44).

Był żonaty z Anielą Płucienniczak (urodzoną 16 lipca 1897 roku, zmarłą 24 października 1974 roku), z którą doczekał się dzieci: Antoniego (1926-1969), Tadeusza (ur. 1928), Bogdana (1929-1986), Zygmunta (ur. 1930), Haliny (ur. 1932) oraz Aleksandry (ur. 1936).

Ordery i odznaczenia

Seweryn Koralewski był odznaczonym żołnierzem, którego osiągnięcia wojskowe zostały docenione poprzez nadanie mu prestiżowych odznaczeń.

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 4057,
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.

---

Oceń: Seweryn Koralewski

---